Bron: Maandblad van de Vlaamse Imkersbond
Jaargang: 97
Jaar: 2011
Maand: September
Auteurs: Roger De Vos

LUSTRUM VULGARE – WILDE LIGUSTER

Liguster is een plant uit de olijffamilie en komt van nature bij ons voor.

30_1

Men vindt een vijftigtal soorten verspreid over Europa, Noord-Afrika en Oost-Azië. Het zijn planten met een ovaalvormig, gaafrandig, enkelvoudig, tegenovergesteld geplaatst blad. In de bloeitijd dragen ze witte tot gelige bloemen.

De bessen zijn meestal zwart, zeer donkerblauw, soms wit of gelig, maar steeds giftig. In vele tuinen vind je meestal wel een of andere soort liguster. Liguster groeit snel, is goedkoop, bestand tegen schaduw en stelt weinig eisen aan de kwaliteit van de grond.

Voor onze bijtjes is het trouwens een goede drachtplant met een waarde 4 voor pollen en 4 voor nectar. Deze plant wordt bij ons hoofdzakelijk als haagplant gebruikt. Een goed onderhouden ligusterhaag vormt een fraaie, rustige achtergrond voor een border. Liguster is trouwens meer dan alleen een haagplant. De struik leent zich ook voor een gemengde heesterbeplanting, als knipvorm, als kuipplant of solitair. Weinige mensen weten dat je sommige ligusters uitstekend kunt gebruiken als solitair.

Vooral de bontbladige cultivars zijn echte blikvangers. In juni-juli bloeit liguster met kleine, meestal witte bloempjes in dichte pluimen aan het eind van de takken. Net als bij de verwante sering en jasmijn hebben ze een zware, zoete geur. De bloemen geven veel honing en zijn in trek bij vlinders, hommels en bijen. Niet iedereen vindt liguster lekker ruiken. Dat komt omdat de plant in tegenstelling met jasmijn en sering triamethylamine bevat. Deze stof overheerst ook de smaak van de honing afkomstig uit ligusterbloemen.

Alle soorten liguster kunnen gezaaid worden. Men oogst de bessen onmiddellijk na de rijping. Laat ze een paar weken

30_2

op een hoopje rotten zodat het vruchtvlees kan afgewassen worden. Laat het zaad dan drogen en zaai dit dan uit in mei in volle grond. Sommige soorten vermeerdert men ook door winterstek of zomerstek, zo komen ze dan ook altijd soortecht terug. De meeste soorten zijn goed winterhard, andere verliezen hun bladeren bij al te strenge vorst, maar lopen na de winter toch terug uit.

Ligustrum vulgare doet het ook uitstekend op zandgrond. Daarom wordt hij ook veel gebruikt voor verwildering in de duinen aan de kust, hij verdraagt ook goed de zeewind en met zijn vele wortels houdt hij de grond vast op heuvels en taluds.

De bloemen en vruchten komen vooral tot hun recht wanneer de liguster de kans krijgt vrij uit te groeien. Dan blijkt dat deze typische haagplant veel meer sierwaarde heeft dan menigeen denkt. Liguster plant je best aan in oktober, plant de struikjes vrij diep, bij voorkeur tot waar de vertakking begint. Zo voorkom je dat haag ‘op pootjes’ komt te staan.

Zo dat was het dan weer, tot de volgende keer.