HONING UIT NIEUW – ZEELAND

Mijn goede vriend komt terug van vakantie, en wat heeft hij in zijn valiesje…? Juist, een bokaaltje honing!

Nu, niet zomaar honing, neen, het is ‘aktieve Manuka honing’.

Deze lekkernij is verkrijgbaar in het Noordeiland van Nieuw-Zeeland. Op drie uur varen zuidwaarts, in de Grote Oceaan, ligt het Zuideiland. Beide eilanden bevinden zich ten zuiden van Australië.

Wat?

J.J.Speelziek’ schrijft over de mogelijke mysterieuze helende kwaliteit van Manukahoning. Ook het maandblad ‘die Biene’Z vermeldt:

‘Manukahoning: goed voor de tanden. Vroegere studies toonden aan dat Manukahoning geen tandbederf (cariës) veroorzaakt.

1 Honing als geneesmiddel – ‘De geneeskracht van Manukahoning’ J.J.Speelziek – BIJEN -juni 1992 – blz. 185.

2 DIE BIENE – november 2005 – Apitherapie – ‘Honig als Medicin’ – blz. 21 – ‘Honig fOr die Zdhne’

In een groep van dertig vrijwilligers kreeg een aantal mensen een in honing gedrenkte kauwgom en een onder deel van die groep bekwam suikervrije kauwgom.

Na een testperiode van eenentwintig dagen kon men een beduidend lagere graad van tandaanslag en minder tandvleesbloeding waarnemen bij de groep die met honing behandeld werd. Bepaalde honingsoorten kunnen dus ook zinvol aangewend worden bij tandvleesontsteking.’, aldus dit artikel.

Volgens de ‘Encyclopedia of Beekeeping’ zijn Manuka, zoals de Indiase Karvi én struikheide, Calluna vulgaris, de enige planten waarvan de honing thixotroop is. Thixotropie duidt op het vloeibaar worden wanneer men de honing constant roert.

Dit gebeurt best in een, qua temperatuur én vochtigheid, goed geïsoleerde plaats. Na enige tijd rusten, wordt de honing terug stroperiger.

Concreet bezit Manukahoning een rijke geur en een uniek aroma. Deze honing werkt verrijkend volgens de kwaliteit: ACTIVE 5+, 10+, 15+, 20+ en 25+, die op de bokaal vermeld wordt.

Elke verhoging van 5 punten betekent een betere versterkingsgraad, die vertaald wordt in een zwaarder prijskaartje! Manuka Active +25 kost gemakkelijk 65€ per 250g!

De verpakking alleen al is merkwaardig, én doeltreffend. De bokaal is geperst uit zwarte kunststof en beschermt zo de honing tegen het licht.

Deze honing is lekker, maar over smaak en kleur gaan we niet redetwisten: iedereen vindt trouwens zijn eigen geoogste honing de beste, dat is vanzelfsprekend!

Als waarschuwing vermeldt de imker op het etiket om kinderen jonger dan één jaar, niet te voeden met honing. Honing wordt wel eens besmet met de bacterie clostridium botulinum3 die schadelijk is voor baby’s: bij zuigelingen kan het ‘infantiel botulisme’ veroorzaken.

Botulisme is een zeldzame, maar ernstige ziekte, die tot de dood kan leiden. Verder wordt op het etiket aangeraden deze ‘unieke’ honing in de koelkast te bewaren, als men vaste honing wenst; ofwel de honing op te warmen indien men zachte, goed smeerbare honing verkiest.

De samenstelling wordt per 100g honing aangegeven. Op het etiket staat: ‘Manuka active 5+’ bevat ‘1320 kJ, 0,4g proteïne,<0,1g vet, 80g koolwaterstoffen, 78g suikers, 12mg natrium.’

Waar?

Manukahoning wordt geoogst van de Manuka, Red tea tree, Leptospermum scoparium, familie Myrtaceae. De bloemen zijn 1,2 tot 2cm groot en rood van kleur.

Manuka wordt als struik of boom hooguit 8m, en bloeit van september tot februari. Deze honing wordt in het Noordeiland geoogst, en is overal verkrijgbaar.

Het Noordeiland is warmer dan het Zuideiland, maar er bloeien overal zeer veel bloemen. Door het feit dat Nieuw-Zeeland onder de evenaar ligt, is het er zomer als het bij ons wintert. De ideale vakantieperiode voor ons, is dus november – december.

Het noorden van Nieuw-Zeeland is reeds drie jaar ‘besmet’ met varroa,

3 clostridium botulinum: informatie verkregen van Wim Reybroeck, via het Informatiecentrum, waarvoor mijn welgemeende dank.

het zuiden is nog mijtenvrij. Men gebruikt er enkel chemische bestrijdingsmiddelen: strips. Nieuw-Zeeland telt ongeveer vier miljoen inwoners en vijfduizend imkers.

Er zijn zevenhonderd beroepsimkers, of beter gezegd bedrijven, die er elk beschikken over 10.000 tot 30.000 kolonies.

De overvaart van Wellington op het Noordeiland naar Picton op het Zuideiland duurt 3 uur. In de stad Wellington zetelt de regering in het gebouw genaamd de Bee Hive: de bijenkorf.

Tussen Noord en Zuid is de grensbewaking bijzonder streng voor invoer van fauna en flora: bijvoorbeeld van bijen of groenten. Vers fruit moet men afgeven, elke besmetting of ‘bevuiling’ wordt gemeden als de pest!

Beroepsimkers en bedrijven trekken soms zelfs per helikopter met honderden kolonies naar moeilijk bereikbare fruitbomen.

De wegen zijn er vrij smal en de toegang tot de boomgaarden is niet altijd mogelijk voor lange vrachtwagens met aanhanger. Op vraag van de boer of de fruitcobperatieve worden de volken op open plaatsen gezet. Als fruit treft men er appelen, peren, kiwi’s en dergelijke aan.

Controle en slingeren

Het vervoer stelt een zeer groot probleem: het is niet goedkoop en dus beperken bieboeren zich tot de hoogst noodzakelijke controle. Vandaar dat men op de standen, die vaak ver verwijderd liggen van de openbare weg, kasten ziet met vijf en zes rompen boven elkaar.

Men laat de bijen nectar en pollen oogsten tot wanneer de bloesem uitgebloeid is en verhuist dan de hele stand. Slingeren en controle van de bijennesten gebeurt nadien op de vaste standplaats, waar men over alle gereedschap en reservemateriaal beschikt.

Rijpen van de honing gebeurt niet altijd; het afvullen van honing in bokalen voert men uit met het minimum aan personeel.

Paradijs

Een imker kan alleen in alle stilte dromen van zulk een paradijs op het varroavrije Zuideiland! Hier is het nog eenvoudig een jonge liefhebber te leren bijenhouden, gewoon met afleggers, zonder ingewikkelde mijtenbehandelingen.

In Nieuw-Zeeland imkert men, zowel in het noorden als in het zuiden uitsluitend met Apis Mellifera.

Deze bij wordt er geprezen om haar haaldrift. Imkers dragen geen kapruin of handschoenen, enkel een hoed of muts op het hoofd om zich te beschermen tegen de felle zon. ‘t Is ver van ons bed, het zal dus bij een mooie droom blijven….

Met dank voor de vriendelijke attentie van een reizende kameraad, die ondertussen ‘al iets’ begrijpt van imkeren.